Рабочы рух
be

Страхі Лукашэнкі / Беларусы па-за палітыкай

Перакладзена з дапамогай Google Translate

Пачынаючы з 2020 года, наўрад ці ў Беларусі знойдзецца чалавек, які б не чуў ванітную, раздражняльную фразу «я па-за палітыкай», як увесь час нам выклікалі на працы, праз прапагандысцкія СМІ, што прафсаюзы, у прынцыпе, як спорт, рэлігія і многае іншае павінны быць па-за палітычным жыццём краіны. 

А чаму так? Хто прыдумаў і ўстанавіў такія правілы, хто ўнушаў нам усё гэта на працягу многіх гадоў, а галоўнае, навошта?

Намі, беларусамі, проста маніпулявалі ва ўгоду сваіх подлых мэт, нахабна ўводзілі ў зман - бо палітыка ўсюды і ва ўсім. 

Асноўная ўласцівасць любой палітычнай сістэмы – здольнасць не проста размеркаваць матэрыяльныя і духоўныя каштоўнасці ў грамадстве, але і заахвоціць большасць чальцоў грамадства гэтыя каштоўнасці прыняць. Заахвоціць большасць, а не прымусіць - але лукашэнка і яго халуі відавочна не ведаюць розніцы ў гэтых паняццях. І вельмі хочуць, каб беларусы таксама нічога не ведалі, ні ў чым не ўдзельнічалі і былі амёбамі ў палітычным жыцці краіны, так зручна. Бо калі людзі цікавяцца, аналізуюць, разбіраюцца - вешаць локшыну, маніпуляваць іх прытомнасцю, спіхваць усе свае правалы і няўдачы на гнілы Захад становіцца значна складаней. Менавіта па гэтай прычыне ва ўсе сферы нашага жыцця, так настойліва спрабуюць прасунуць любымі спосабамі гэтае здрадлівае словазлучэнне - «па-за палітыкай»!

Успомніце перадвыбарную кампанію 2020 года, як нам на працоўных месцах і ў асабістых размовах вялікія начальнікі ўвесь час паўтаралі - не лезьце ў палітыку, на працы трэба працаваць, а не абмяркоўваць праблемы краіны, не хадзіце на сустрэчы з апазіцыйнымі кандыдатамі, палітыка - бруднае справа. Можа яно бруднае - таму што тамака ўсе «свае», а звычайных, сумленных людзей туды проста на проста ўсімі сіламі імкнуцца не пусціць? Дык вось самі гэтыя клапатлівыя начальнікі прама ў працоўны час па загадзе звыш збіралі подпісы за лукашэнку - ну як збіралі, вымагалі - узамен на здачу штогадовага іспыту, за водпуск у летні перыяд, за адгул. Так было паўсюдна. Дык што гэта, калі не палітыка? Гэтакія падвойныя стандарты. Наогул на працы як бы па-за палітыкай, але калі вельмі трэба аднаму дыктатару, то можна часам у ёй і пабыць. Зручна!

А ўмовы працы, склад і памер заработнай платы, шкоднасць, правілы ўнутранага распарадку - гэта ўсё прамое следства палітычных і эканамічных працэсаў у краіне. Не можа рэжым лукашэнкі, ці не хоча, весці нармальныя ўзаемаадносіны з перадавымі краінамі, не правялі яго стаўленікі своечасовую і абгрунтаваную мадэрнізацыю на прадпрыемствах, адпаведна не прадаецца прадукцыя, прадпрыемствы становяцца стратнымі, людзей звальняюць, шкоднасць прыбіраюць, заробкі зніжаюць, правілы ўзмацняюць жорсткасць — гэта ўсё вынік палітыкі, а ўсе працаўнікі яе прамыя ўдзельнікі.

Прафсаюзы - тут нават і разважаць асабліва не варта! У нармальных краінах прафсаюзам штодня даводзіцца ўступаць ва ўзаемадзеянне з такімі чыста палітычнымі інстытутамі, як урад і органы дзяржаўнай улады, а сацыяльныя і эканамічныя праблемы, якія вырашаюцца прафсаюзамі, часцяком перарастаюць у палітычныя. Таму што там выдатна разумеюць - што эканоміка, палітыка і сацыяльная сфера непарыўна звязаныя адна з адной.

У Беларусі ж кіраўніцтва праўладных прафсаюзаў што да, што пасля выбараў, паўтаралі аб прынцыпе апалітычнасці працы гэтых цудоўных структур.  Але ў той жа час старшыня Федэрацыі прафсаюзаў Беларусі Арда - выступіў кіраўніком ініцыятыўнай групы па вылучэнні Лукашэнкі кандыдатам у прэзідэнты і публічна заявіў аб падтрымцы дыктатара ўсім прафсаюзным рухам краіны. Работнікі ж, удакладню работнікі, якія атрымліваюць заробак ад прафсаюзаў, а не шараговыя сябры ці ледзь не пагалоўна ўваходзілі ў склад выбарчых камісій. Гэта значыць прынцып той жа - прафсаюзы строга па-за палітыкай, але дзеля справы, подлага і караецца, некаторым часам можна зрабіць і выключэнне. Праўладныя прафсаюзы працуюць выключна ў інтарэсах лукашэнкі і ведаюць, што працоўныя людзі - велізарная сілішча, якой па сілах здзейсніць любыя змены, таму любымі хітрыкамі адводзяць людзей у бок. На жаль, пакуль многія беларусы, якія працуюць, не ўсвядомілі сваёй важнасці і не паверылі ў сябе. Але гэты час прыйдзе, калі мы, беларускі народ, разам, падтрымліваючы адзін аднаго, выпакутуем, вырвём сваю свабоду і незалежнасць. І мы кожны дзень робім невялікі крок у напрамку гэтай мэты. 

А што наконт спорту - спорт таксама па-за палітыкай? 

<Не>Не - любыя перамогі беларускіх атлетаў, нават якія трэніруюцца з малых гадоў за мяжой, нелегітымная ўлада прыпісвае сабе і выкарыстоўвае ў якасці інструмента палітычнага піяру. Таму што так зручна і выгадна, пабудаваўшы спартыўныя аб'екты за падаткі беларускага народа, расказваць, што стварыў чэмпіёнаў. Не будынкі, не спартыўныя палацы і атрыбутыка галоўныя творцы поспеху, гэта не раз даказана бяззубай гульнёй беларускіх хакеістаў (устаўка пакаяннага відэа). Безумоўна ўмовы важныя, але галоўны складнік усіх дасягненняў - шматгадовыя старанні, праца, настойлівасць саміх спартсменаў і трэнераў. Успомніце поспехі Аляксандры Герасімені ў плаванні або фурор жаночай баскетбольнай зборнай з лідэрамі Аленай Леўчанкай і Кацярынай Сныцінай. штурхальніцы ядра Надзеі Астапчук і як гэтым ганарыўся, як хваліўся лукашэнка, нібы сам трэніраваў гэтых чэмпіёнаў, але чамусьці не ўспамінаў у такія моманты пра “па-за палітыкай”. А як толькі гэтыя неабыякавыя да лёсу свайго народа спартоўцы выказалі сваё НС, пасля выбараў 2020 года, яны рэзка сталі бяздарнымі і непатрэбнымі. Дзесяткі цудоўных беларускіх спартсменаў за свой гонар і сумленне пазбавіліся ўзнагарод, зарплат, магчымасці працягваць кар'еру і ўзрошчваць новых юных зорак Беларусі. Калі вырашаўся лёс іх радзімы, яны не прайшлі міма, не апусцілі позірк і не сталі маўчаць, заступіліся за краіну і ашуканы народ. Палітыка і спорт непадзельныя. 

 

А як вы думаеце, медыцына звязана з палітыкай? Жалезна так. Гэта вельмі наглядна прадэманстраваў ковід-19. Шматгадовыя мінімальныя траты бюджэту на ахову здароўя ў Беларусі прывялі да таго, што ў бальніцах і паліклініках адчуваўся катастрафічны недахоп нават самага неабходнага медыцынскага абсталявання, прэпаратаў, спецадзення! Я асабіста ведаю каля дзясятка людзей “па-за палітыкай”, якія страцілі блізкіх у гэты час. І яны празерылі, сталі ўсім цікавіцца, аналізаваць, разбірацца чаму так адбылося, хто вінаваты - яны сутыкнуліся з палітыкай там, дзе таго ну ніяк не чакалі. Убачылі, што ў медустановах няма чым лячыць, убачылі, што лекараў, якія маглі дапамагчы - рэпрэсавалі, звольнілі з маўклівай згоды вось такіх «апалітычных», многія пакінулі краіну. І ўбачылі сапраўднага вінаватага страты сваіх блізкіх - лукашэнка з яго палітыкай і наплявальніцкім стаўленнем да народа. А бо пры нармальным, пісьменным падыходзе шматлікіх ахвяр можна было пазбегнуць. Вось да такіх крайнасьцяў трэба даходзіць, каб беларусы пачалі цікавіцца? На гэтае пытанне адкажыце сабе самі.

Таксама самае і ў адукацыі - дзе знаходзіліся многія ўчасткі для галасавання, правільна, у школах! прадстаўнікі якой прафесіі масава засядалі ў выбарчых камісіях - настаўнікі! А дзе зараз праходзяць шакуючыя прытомнасць лінейкі з гімнам і вынасам чырвона-зялёнага сцяга лукашэнкі - у школах! калі гэта не палітыка, дык што? Фанатычныя ўрокі патрыятычнага выхавання? Бацькаўшчыну нельга прымусіць ці навучыць кахаць - гэта ідзе вось адсюль. Астатняе - палітыка, усюды і ва ўсім, яна прыйдзе да кожнага беларуса, закране ўсіх так ці інакш, нават не сумнявайцеся! А пакуль частка беларусаў наіўна спрабуе схавацца, за вас прымаюць законы, за вас перапісваюць Канстытуцыю, за вас падвышаюць падаткі - а пажынаць плады будзе кожны.

А ўвогуле хочаце наглядна збоку паглядзець, як недарэчна выглядае чалавек, які “па-за палітыкай”? Тады паглядзіце нядаўні выпуск Юрыя Дудзя, да якога на інтэрв'ю прыйшоў Оскар Кучэра. Кучара паказаў сябе як чалавек, у якога спрэс адсутнічаюць прычынна-выніковыя сувязі, а факты, доказы, важкія аргументы - гэта лішняе. Вось так прыкладна і выглядае сярэднестатыстычная ватоўка ці ябацька ў Беларусі. Гэта нават не смешна.

Цікаўцеся палітыкай, думайце, аналізуйце, аб'ядноўвайцеся і змагайцеся разам з намі супраць рэжыму і несправядлівасці, не будзьце абыякавымі. Падпісвайцеся на наш канал, уступайце у Рабочы Рух і расказвайце пра нас  Жыве Беларусь!